En Santiago, a distancia entre a base da chave e a liña de lanzamento será de 14,20 metros, debéndose situar quen lanza os pellos, por tras da liña.

A chave será unha peza de ferro en forma de punta de lanza rústica ou lingua, que remata estreitándose na súa base.

Os pellos serán redondos e planos, alisados polas dúas caras, debendo ter de 500 a 550 gramos de peso.

En cada partida han participar obligatoriamente catro persoas, emparelladas dúas e dúas. Cada unha lanzará dous pellos por tirada. Os pellos que non atinen na chave hanse contabilizar por tantos (cada pello un tanto) por proximidade coa chave.

A puntuación oficial de cada partida é de 100 tantos. Cada pello que golpee na chave terá gañado un valor de 8 tantos, tendo que ser o lanzamento directo, sen rebotes nin ter petado antes no chan ou no cepo. Non é preciso derrubar a chave para contabilizar unha diana; abonda con rozala. Só se contabilizará cando o pello golpee directamente sobre a chave e esta sexa derrubada cara atrás.

O sistema de anotación consiste en descontar os tantos conseguidos dos acadados pola persoa do equipo contrario. No caso de empate tirarán novamente, comezando a parella que tivese máis tantos.

Observarase unha conduta correcta de deportividade e respecto cara ás persoas do equipo contrario, nomeadamente no momento de lanzar os pellos, debéndose separar como mínimo 2 metros e manténdose fóra da liña de lanzamento en silencio.

Do mesmo xeito, quen estea colocando a chave gardará unha distancia semellante e non fará xestos nin movementos que poidan distraer ou molestar á persoa que lanza.